ترمومتر دهاني : اين تبسنج براي کودکان بزرگتري که خودشان همکاري ميکنند استفاده ميشود. براي اندازه گيري دماي بدن با استفاده از روش دهاني، ۲۰ تا ۳۰ دقيقه پس از اين که کودک غذا خورد يا مايعاتي نوشيد دماي دهان او اندازه گيري ميشود. در هنگام اندازه گيري درجه حرارت، نبايد در دهان کودک آدامس يا آبنبات باشد. نوک تبسنج در زير زبان کودک قرار داده ميشود و از او درخواست ميشود لبهاي خود را ببندد. در حين اندازهگيري کودک نبايد دهان خود را باز کند يا صحبت کند. زماني که دستگاه بوق زد يا سيگنال ديگري نشان داد ميتوان عدد روي دستگاه را قرائت کرد. شکل ۸ نمونه اي از يک تب سنج دهاني را نشان ميدهد.
اگرچه از ترمومتر دهاني برای بچه هاي چهار سال و بالاتر ميتوان استفاده کرد، اما کودکاني که سرفه ميکنند يا بينيشان کيپ است و از دهان نفس ميکشند نميتوانند هنگام استفاده از دما سنج دهانشان را به اندازه کافي بسته نگه دارند پس بايد در آنها از روش پرده صماخ گوش يا روش زير بغلي استفاده کرد.
نکته مهمي که در مورد تمام تبسنجها حائز اهميت است اين است که فارغ از نوع تبسنجي که استفاده ميشود، نبايد حرارت بدن کودک درست بعد از حمام اندازه گيري شود؛ زيرا معمولاً بعد از حمامکردن درجه حرارت بدن بهطور موقت افزايش مييابد. اندازه گيري دقيق درجه حرارت، حداقل بايد ۲۰ دقيقه بعد از حمام کردن انجام شود. همين نکته در مواردي که کودک قنداق يا لباس زيادي بر تن دارد نيز صدق ميکند.
نظرات
هنوز نظری وجود ندارد.